روستای سبوک (بکک)

بککی طایفه‌ای کوه‌نشین که در منطقه کوهمره سرخی، واقع در جنوب شهر شیراز، در کوهی موسوم به «کوه مروک» زندگی می‌کنند. بککی‌ها از طوایف کهن ایرانی به‌شمار می‌روند و گویش و مشخصات مردم‌شناسی جسمانی گویای این امر است. معروف است که نام کوه مروک در اصل مزدک بوده و چون در دوره ساسانی مأمن مزدکیان فراری بوده به این نام موسوم شده‌است. این کوه پوشیده از جنگل انبوه درختان بلوط و چشمه‌های فراوان است. موقعیت جغرافیایی بکک از پل باستانی ورودی روستای سبوک در کوهمره سرخی، تا قسمت هایی اطراف بالاده کازرون را شامل میشود و شامل چند روستا از جمله سبوک، جمالی، بکک آبگرم و.. می باشد.

معروفترین شخصیت معاصر طایفه بککی شهباز خان بککی است که رئیس گارد محافظان کریمخان زند بود و، بنوشته فسائی در فارسنامه ناصری، ظاهراً به علت توطئه قتل علیه کریمخان مغضوب و اعدام شد. و همچنین شخصیت‌های دیگری که در عصر حاضر وجود داشتند می‌توان به طایفه رئیسی اشاره کردو بزرگانی چون مرحوم رئیس محمدی رئیسی(کدخدای بکک).

بککی‌ها تا سال‌های ۱۳۲۰ کاملاً مستقل و به دور از ارتباطات خارجی بوده و در کوه مروک زندگی می‌کردند. در این سال‌ها با ارتباط هایی که با خوانین کوهمره از جمله مسیح خان شهبازی، کلانتر کوهمره سرخی، داشتند به مرور به مصالحه با سایر طوایف پرداختند.

طایفه بککی تاکنون مورد مطالعه جدی مردم شناختی قرار نگرفته‌است. در سال‌های پس از انقلاب ایران (۱۳۵۷) بخشی از اعضای این طایفه جذب منطقه سیاخ دارنگون و شهر شیراز شدند.

منابع