Visits: 187
نام : زمان الله فضلی
نام پدر : فضل الله
متولد : ۱۳۳۵
روستای کره بس کوهمره سرخی
شغل فرهنگی بازنشسته و فعال سیاسی اجتماعی
زندگینامه :
حاج زمان الله فضلی متولد ۱۳۳۵ خورشیدی زاده ی روستای کره بس کوهمره سرخی می باشند. پدرش خواهر زاده ی خاندان محترم خوبیاری، فردی رک گو و طنز پرداز و بسیار متین و پرهیزکار بود و حافظه ی تاریخی بی نظیری در وقایع و اتفاقات گذشته ی کوهمره داشت. مادرش هم زنی شیر دل و جسور و فرزند ملا شهباز [شهباز دوم فرزند خانباز] اولین کدخدای کره بس از فامیل جهانخواه بود. به هرحال مادرش از فامیل بزرگ جهانخواه و پدرش هم از فامیل محترم خوبیاری و پدر جدش هم معروف به «کا شکرالله» از اهالی طایفه کوزرگ کوهمره بود. آقای فضلی از دانش آموزان مستعد دبستان عشایری مشترک بین چهار روستای بنگر، کره بس، بنه زرد و دهنوک بود. با سختی های فراوان دوران ابتدایی را تا کلاس ششم در سال۱۳۴۹تمام نمود و به دلیل عدم شرایط سنی ورود به دانشسرای عشایری ۴ سال منتظر ماندند تا در شهریور ۱۳۵۳ در امتحان ورودی دانشسرای وقت عشایری زیر نظر زنده یاد محمد بهمن بیگی پذیرفته شدند . بعد از گذراندن یک سال آموزش و فراغت از تحصیل در دانشسرا سرانجام در سال ۱۳۵۳ خورشیدی به استخدام تعلیمات عشایری آن زمان در آمد و به عنوان آموزگار عشایری شروع به کار نمود. محل خدمت ایشان در آغاز کار به صورت داوطلبانه استان های عشایر نشین ایلام و خوزستان معین گردید. به مدت پنج سال متوالی در نقاط صفر مرزی ایران و عراق در استان خوزستان خدمت نمود؛ و سپس در استان فارس در [کازرون، کهمره نودان، کهمره سرخی، دشت ارژن، آموزش و پرورش منطقه ارژن] خدمات شایانی نمود. از دیگر خدمات آموزشی و فرهنگی ایشان و مسئولیتهایی که به عهده داشتند: مسئول و کارشناس امتحانات اداره، کارشناس سنجش و ارزشیابی تحصیلی به مدت ۱٠سال متوالی در آ.پ. ارژن، مدیر و آموزگار دبستان، دبیر مدرسهٔ راهنمایی، مدیر مدرسهٔ راهنمایی، دبیر دبیرستان، می باشد به مدت ۸ سال نیز در بخش تأمین مسکن فرهنگیان شیراز و ارژن (کوهمره سرخی ) با رأی قابل توجه فرهنگیان این مناطق به عنوان عضو اصلی هیئت مدیره تعاونی مسکن فرهنگیان ناحیه ی یک شیراز و ارژن انتخاب و در سمتهای نایب رئیس هیئت مدیره و حدود سه سال آخر به عنوان مدیر عامل تعاونی مسکن مذکور در کنار دیگر همکاران منتخب خود در این تعاونی مسکن خدمات شایان و قابل توجهی در تأمین مسکن فرهنگیان ارائه نموده اند . سابقهٔ ۱۷ سال عضویت پس از بازنشستگی در شوراهای حل اختلاف دادگستری در سمت عضو اصلی و رئیس شعبه به عنوان نماد صلح و سازش و رفع مشکلات مراجعین از دیگر فعالیتهای افتخاری ایشان می باشد .وی از فعالان اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و محیط زیست و شناخته شده در استان فارس و شهرستان شیراز می باشند که سمت های یاده شده بخشی از فعالیتهای ایشان می باشد. همچنین به خاطر تسلط در مهارتهای نوشتاری و گفتاری و سابقهٔ چندین سال خدمات متفاوت در پست های مختلف به عنوان خبر نگار افتخاری صدا و سیما معرفی و
به عنوان خبرنگار در معرفی جغرافیای منطقه، مشکلات و نارسائی های منطقه و انعکاس آن در قالب اخبار و مصاحبه ها نقش مهم و مؤثری ایفا نمودند. همچنین ایشان مقالات متعددی در زمینه های گوناگون آموزشی و محیط زیستی در روز نامهٔ خبر در صفحه نامه ها و دیدگاه های آن روزنامه به رشته ی تحریر در آوردند که نظر هر خواننده ای را به خود جلب می کرد ، که خبر نگار افتخاری این روزنامه را نیز در کارنامهٔ فعالیتهای رسانه ای خود دارند. در حال حاضر آقای زمان الله فضلی یکی از مدیران مرکز آموزشی رفاهی فرهنگیان شیراز و استان فارس در باشگاه شماره ۲ فرهنگیان فرهنگ شهر شیراز انجام وظیفه می نماید.
شاید این سؤال برای برخی دوستان پیش آید چگونه یک معلمی که آن زمان(قبل از انقلاب) به عنوان مدرک ششم ابتدایی به شغل شریف آموزگاری دست می یابد و سپس به مدارج عالی و پست های حساس گوناگون دست می یابد؟!
خواستن توانستن است. گرچه برای رسیدن به هر خواسته ای مشکلات مادی فرا روی هر انسانی است؛ شاید برخی به خاطر عدم تأمین منابع مالی از ادامه تحصیل و خواستهٔ خود محروم گردند؛ اما شور و شوق، علاقه و اراده در وجود هرکسی که باشد برای رسیدن به هر خواسته ای که دارد غوغا می کند. مهم عاشق بودن است. زمان الله فضلی عاشق کارش و ترقی در کار و حرفه تحصیلی خود بود.
فعالیت های جانبی
استاد زمان الله فضلی به هرحال در کنار شغل شریف معلمی تحصیلات خود را به صورت متفرقه و خود آموز و خود معلم ادامه داد تا اینکه مدرک «دیپلم» گرفت. تحصیلات را مجددأ ادامه داد و در امتحان ورودی مرکز آموزش عالی ضمن خدمت شیراز پذیرفته شد و مدرک«فوق دیپلم آموزش ابتدایی» گرفت. ضرب المثلی هست که می گویند: زمین از آب باران سیر نمی شود و مرد از فرا گرفتن دانش و علم. این مثال در مورد جناب فضلی صدق می کند. ایشان تحصیلات را بعداز گرفتن مدرک فوق دیپلم ادامه دادند ودر امتحان ورودی دانشگاه شیراز پذیرفته شد. به خاطر هوش و ذکاوتی که دارد در کمتر از شش سال پشت سرهم از دانشگاه شیراز به ترتیب موفق به اخذ مدرک «لیسانس» و «فوق لیسانس» مدیریت و برنامه ریزی آموزشی گردیدند و پس از دوران بازنشستگی در سال ۸۳ به دو دلیل یکی علاقه به رشته ی حقوق که آرزوی دیرینه ی ایشان در دوران دانش آموزی بود ودیگری فعالیت در شورای حل اختلاف دادگستری و ارتباط با کار حقوقی و قضایی می بود وارد دانشگاه و یکسره موفق به اخذ مدرک لیسانس حقوق قضایی و سپس «فوق لیسانس حقوق خصوصی» از دانشگاه واحد شیراز گردیدند.
آقای فضلی که نگارنده به عنوان دانش آموز ابتدایی مؤقتأ در پاییز سال ۱۳۵۹ به مدت کمتر از یک ماه در دبستان عشایری کره بس دانش آموزش بودم یه معلم عجیبی بود. صرف نظر از جنبه های انتقادی از ایشان که بدون شک همهٔ ما معصوم و مبری از خطا نیستیم و نکات منفی هم داریم صادقانه مطالب و بیوگرافی و خصوصیات اخلاقی و کاری جناب فضلی را در برداشت چند روز یا دوهفته که مهمان کلاسش بودم ذکر می نمایم:
معلم تند مزاج و بسیار خشک و سخت گیری بود. خیلی روی درس و مشق بچه ها و پای تابلو سخت گیری می نمود. مو را از ماست می کشید. کتک هم رسم و جا افتاده دیرینهٔ معلمان و آخوندهای مکتب خانه ها، آموزگاران مدارس کلاسیک تا مدارس چند سال بعد از انقلاب به عنوان سنت و فرهنگ جا افتاده بود. آقای فضلی هم از این سنت زیبای تربیتی و موروثی که واقعأ نسبت به امروز کارآمدی خوب و مؤثری در تربیت و یادگیری علم و معلومات دانش آموزان داشت مستثنی نبود. آن زمان روش خوبی بود. چون اگر چنین نبود شخص آقای فضلی و بسیاری از دانش آموزان دوران ابتدائی اش در مدارس عشایری به نان و نوا و مشاغل بالا نمی رسیدند. بنده که تحمل نداشتم به مدرسه اصلی و قبلی ام (دبستان عشایری بنگر) برگشتم. آقای فضلی همیشه لباس شیک و تمیز می پوشید. روزی از سر تا پا یک مد لباس و با رنگی متفاوت از روز قبل می پوشید. موهای پر پشت و سیاه و تمیزی داشت. مرتب با موهای شانه زده و لباس و شلوار شیک سر کلاس حاضر می شد. عطر و ادکلن می زد. برخی صبح ها که با پسر عمویم شهرام به مدرسه می رفتیم ایشان را با مد لباس جدید جلو کلاس می دیدیم. من خیال می کردم که راهنما و بازرس اداره هست؛ اما شهرام می گفت این آقای معلم است. می گفتم لباسش با معلم فرق دارد می گفت خودش است روزی یک لباس جدید می پوشد. نزدیک که می شدیم بلی تا درست است آقای معلم با یک لباس جدید به کلاس درس آمده است. شاید این مطالب راجع به مد لباس خوشایند برخی ها نباشد. اما حقیقت را باید قبول کنیم. برای دانش آموزان الگو بود. برای فرهنگ پذیری و تمیزی آن دوران الگو و نمونه بود. برای شکل گیری شخصیت دانش آموزان در روستاها عالی بود. دانش آموز در پوشش جلکی jolàki و شلخته بودن عادت نمی کرد. نظم و انضباط و تمیزی در شخصیت آینده دانش آموز تداعی و شکل می گرفت. شیک بودن معلم، تمیزی و وقار معلم، چشم های مردم روستا و مأموران ژاندارمری و مردم جامعه را به خود خیره می نمود. همه روی معلم حساب داشتند. بیشتر دانش آموزان دوست داشتند که در آینده معلم بشوند. برخی از آن ها تصور نداشتند که در آینده به مناصب بالاتر از معلم مثل قاضی، مهندس، دکتر، وکیل و… و… و… دست می یابند. همه دختران دوست داشتند شوهر آینده شان معلم باشد. اکثر خانواده هایی که دختران دم بخت داشتند آرزو داشتند که خواستگار اول دختر آن ها معلم باشد. به هر حال باید قبول کنیم که قبل از انقلاب تا چند سال بعد از انقلاب معلم قرب و منزلت خاص و ویژه ای در بین مردم جامعه و مسئولین داشت. آن زمان کجا و این زمان کجا!….
آقای فضلی اهل ورزش های رزمی و انفرادی هم بود. به فوتبال و والیبال و دیگر ورزش های معمولی و مورد نظر خیلی علاقه داشت. همیشه در طول هفته در حیاط مدرسه با دانش آموزان بزرگ سال و سایر معلمان فوتبال و والیبال بازی می کردند. تیم فوتبال تشکیل داده بود که شرحش طولانی است. حدود بیست و هفت سال پیش نگارنده به منزل آقای فضلی در روستای کره بس رفتم. به عیالش گفتم اسم زیبایی برای فرزند nerghitan نرقیتان (فرزند اولتان) انتخاب نموده اید. *«بهتاش»*
خاطرات
طبق اطلاعات آن دوران گفتم این اسم فارسی اصیل به معنی تاش و تاج و دارنده است. بهتاش یعنی بهترین تاج. به همسر آقای فضلی گفتم این اسم خودت انتخاب کردی یا بابای بچه ها. خاطره کوچک اما شیرین برای بنده نقل نمود. و عین آن خاطره از کلام همسر محترمه ی جناب فضلی چنین است:«سالی که زمان معلم عشایری شده بود پست او در استان خوزستان انداخته بودند. خانهٔ ما در خوزستان بود. بین تیم ملی ایران و تیم ملی کویت مسابقه فوتبال در کشور کویت برگزار شده بود. یادم هست که *بهتاش فریبا* بازی کن تیم ملی ایران یک گل به تیم کویت زد. در همین ایام و همون سال این فرزند اولم دنیا اومد و پدرش به خاطر اون گل زیبای بهتاش فریبا به تیم ملی کویت و قهرمانی ایران اسم بهتاش فریبا را برای فرزند تازه تولد شده مان را انتخاب و اسم پسر را *بهتاش* گذاشت…»
باید زمان پیش از انقلاب باشد که بهتاش فریبا گل به تیم کویت می زند. الحمدلله امروز آقای بهتاش فضلی برای خودش مردی شده و مدرک دکترای زبان انگلیسی گرفته و در پست های مختلفی دارد خدمت می کند. با اینکه بهتاش اختلاف سنی بیش از ده سال با بنده دارد بنده افتخار دانشجوی زبان انگلیسی ایشان در رشته کارشناسی دانشگاه فرهنگیان شیراز را داشتم.
حاج زمان الله فضلی گرچه انسان صریح الهجه و رک گو و تند زبان و خشکی گاهی به نظر می آید؛ و قلمش هم تند است به همین سبب بخاطر برخورد خشک و تند مزاجی ایشان در منطقه ارژن منتفدانی هم دارد، شاید همین صفات ایشان به مذاق وسرشت برخی ها هم خوش نیاید و کینه ایشان را به دل بگیرند و در خفا یا آشکارا با ایشان دشمنی کنند که نگارنده بهتر ار ایشان در جریان هستم؛ اما ایشان خدایی بدون تعصب و جانب داری از هر موافق و مخالفی قلبی رئوف و بدون کینه دارد و در گفتار و نوشتار گاهی چنان آرام و انعطاف پذیر است که چنانچه سهوأ یا عمدأ خطا یا اشتباهی از ایشان سر زده باشد اعتراف می کند و انتقادات را می پذیرد. گرچه نگارنده انتقاداتی هم به جناب ایشان دارم و با برخی منتقدین ایشان که جنبه غرض و دشمنی با ایشان نداشته باشند گاهی موافق و هم عقیده ام اما به شخصه به بسیاری ایده های جناب فضلی احترام می گذارم و عقاید ایشان را می ستایم. برای نمونه خاطره ای از یک دانش آموز دوران راهنمایی و دبیرستان نقل میکنم:
«حاج زمان الله فضلی وقتی در اداره مسئول برگزاری امتحانات بود و موقع امتحان به مدارس سر می زد با متقلبین امتحانات که دانش آموزان بودند مخالف سرسخت بود. فرق نمی کرد پسر باشد یا دختر! بسیار سخت گیر بود. وسایل زیر دست دانش آموزان را بررسی می کرد. پشت و کف دست دانش آموزان را نگاه می کرد که چیزی ننوشته باشند.، آستین های آن ها را بالا می زد و نگاه می کرد که تقلب ننوشته باشند. دختر و پسر را بررسی می کرد چیزی از تقلب همراهشان نباشد. حاج زمان می گفت کسانی که به درستی درس نمی خوانند و برای گرفتن نمره روی به تقلب می آورند در زندگی و شغلی که انتخاب می کنند همواره افراد متقلبی هستند. در آمریکا بروند، در هرکجای دنیا بروند افراد متقلب و خلاف کار می شوند. اگر دکتر بشوند، مهندس بشوند و هر شغل دیگری انتخاب کنند خیانت کار و متقلب هستند. این قبیل افراد کسانی هستند که در هر پست و مقامی قرار بگیرند خیانت کار و دزد بار می آیند و به بشر به جای خدمت خیانت می کنند. و…و…و…»
ایشان به دلیل شایستگی و کارآمدی در حوزه آموزش و پرورش چند بار به عنوان معلم نمونه کشوری و استانی انتخاب شدند. یکی از خدمات شایسته و بی نظیر ایشان در دوران خدمت؛ تشویق و ترغیب ارتقای آن دسته از معلمان عشایری در منطقه ارژن و کوهمره سرخی بود که حتی پس از ۲۰ الی ۲۵ سال معلمی هنوز فاقد مدرک تحصیلی دیپلم بودند. در زمان مسئولیت امتحانات اداره آ. پ ارژن بود که زمینه ی اخذ مدرک تحصیلی دیپلم برای اینگونه معلمان زحمتکش عشایری فراهم آوردند، که از نظر مادی تغییرات شگرفی در زندگی شخصی این معلمان داشت.
آقای فضلی بانی تشکل‌های رسمی سه کهمره سرخی، نودان، جروق و سیاخ دارنگون به نام «تشکل هم اندیشان کوهمره» می باشند. ایشان در شکل گیری بسیج سپاه عشایر فارس و حضور مستمر در جبههٔ جنگ خدمات ارزنده ای نمودند و در تشکیل بسیج عشایر در کهمره سرخی از پیشگامان و پیش کسوتان اصلی بودند. چند بار در عملیات های متعدد جنگی به درجه جانبازی نائل شدند.
شایسته است در مورد خدمات ایشان در بسیج و سپاه و نیز حضور در جبههٔ جنگ و همچنین به عنوان معلم نمونه که انتخاب گردیدند از کلام خود ایشان خوانندگان عزیز را در جریان بگذاریم:
«من یکی از اولین بسیجی های منطقه بودم که به جبهه رفتم. حتی در حد یکی از پایه گذاران بسیج و سپاه عشایر فارس بودم و از پایه گذاران حوزهٔ مقاومت بسیج قدس کوهمره سرخی؛ در کنار دیگر دوستان و اقوام و همکاران بوده ام حتی مربی آموزش و برگزار کننده چندین اردوی آموزشی از طرف سپاه عشایر در کهمره سرخی و سیاخ دارنگون برای جذب نیرو در تشکیل گروه و پایگاه های مقاومت در منطقه بودم. علاوه بر این فعالیتها در زمان کار در اداره آ. پ. ارژن علاوه بر اینکه فرمانده پایگاه مقاومت بسبج اداره بودم ، مسئول بسیج دانش آموزی منطقه نیز بودم که تمام دانش آموزان منطقه از ابتدایی تا پیش دانشگاهی در بسیج دانش آموزی سازماندهی در تمام مدارس پایگاه های مقاومت دانش آموزی و تمام فرهنگیان منطقه را در بسیج مدارس سازمان دهی کردم. اولین مربی آموزش آمادگی دفاعی در منطقه بودم. عالی ترین دوره های تخصصی بسیج را از مقدماتی تا اعزام به جبهه و…به مدت۶ ماه گذرانده ام. اولین کسی بودم درجه دریادلی به عنوان بسیجی نمونه و فرمانده پایگاه های مقاومت نمونه دریافت کردم. این ها گوشه ای از فعالیت‌هایم در بسیج بوده است که ذکر نمودم. بارها به عنوان بسیجی نمونه مورد تشویق قرار گرفتم در خدمات صادقانه ای که انجام می دادم که برای هرکدام از این فعالیتها دلایل خاص خودرا دارم در جبهه هم از سال ۶۱ تا ۶۷ تا پایان جنگ هرساله در ایام تابستان که مدرسه تعطیل می شد عازم جبهه های جنگ می شدم. هر بار از سه تا هفت ماه در جبهه بودم. در هر سال در عملیات های زیادی چه ایذایی چه بزرگ خصوصأ رمضان و محرم و ولفجر ۲ مستقیمأ شرکت داشتم. از جبهه های غرب از پیرانشهر در غرب و شمال غربی تا دهلران و موسیان جبهه های میانی تا خوزستان و شرق بصره و شلمچه و حتی تا تنگهٔ هرمز حضور داشته ام؛ یعنی از شمالی ترین نقطهٔ جبهه تا جنوبی ترین و تا خلیج فارس و تنگهٔ هرمز حضور داشته ام. مربیان و فرماندهانی چون شهیدان «دست بالا»، «اسلامی نسب»، «مجتبی قطبی»، «کریمی»، «یزدان پناه»، «رودکی»، «اسدی» و… دوست و رفیق و آشنا بوده ایم. سال ۶۱ و سال ۶۲ در عملیات محرم و والفجر ۲ دو بار مجروح و به درجهٔ جانبازی مفتخر شدم. علاوه بر مسئولیتهای رزمی در جبهه در تابستان ۶۲ پس از عملیات والفجر ۲ در غرب پیرانشهر و حاج عمران عراق به عنوان مسئول کارگزینی تیپ ۳۳ المهدی انتخاب و به عنوان یکی از رزمندگان منتخب تیپ المهدی در جمع ۳۰ نفره تیپ المهدی به دیدار خصوصی آیت الله خمینی رهبر وقت انقلاب بردند. در ارزش گذاری به یاد و نام شهدای منطقه و آزادگان چندین دوره مسابقات ورزشی فوتبال و والیبال در بین ورزش دوستان و تیمهای منتخب روستا های کهمره سرخی با همکاری دیگر دوستان و همکاران خود برگزار نموده‌ام که از روزنامه های استان و شهرستان نیز منتشر گردیده است .
دوران معلمی هم که در سال۷۵ معلم نمونه استان و در سال ۷۶ معلم نمونه کشوری انتخاب شده ام.»
واقعأ حیف چنین انسانی چه از نظر فرهنگی و چه از نظر رزمی آن هم در کهمره گمنام و بی نام و نشان بماند و نسل جوان منطقه ندانند که کهمره چه در گذشته و چه در زمان حال حاضر چنین مردان شجاع و منحصر به فردی داشته است. با مطالعه شرح حال و بیوگرافی جناب فضلی بدون شک چند سؤال راجع به خدمات فضلی برای همه پیش می آید، که چرا آقای فضلی با این خدمات درخشان در آموزش و پرورش به جای خود؛ به فرض می گوییم وظیفه و حرفه شغلی و کاری اش بوده است، بخاطر زندگی و امرار معاش خانواده اش تلاش و خدمت نموده است، اما چرا در زمینه های رزمی از ایشان در حال حاضر استفاده نمی شود؟! چرا با این خدمات درخشان و شاید بی نظیر درکهمره در بین جبهه رفتگان از بسیج و سپاه کنار گرفته و بی تفاوت شده است حتی بسیاری از بسیجیان منتقد و مخالف ایشان شده اند. حتمأ دلیل و علتی دارد. حیف چنین انسان فعال و شجاعی که از پناسیل و شور و شوق ایشان در برخی زمینه ها نمی توانیم بهره وری کنیم. طبق اطلاعات کسب شده حق به جانب آقای زمان الله فضلی بوده که با سابقه ی ۹۰ ماهه ی خود و سه برادرش در جبهه های جنگ از بسیج کنار برود و حتی مخالف و منتقد هم باشد. برخی ها که در رده بسیج در کهمره مخالف ایشان شده اند شاید اطلاع نداشته باشند چرا حاج فضلی دیگر آن آدم سابق که عشقش بسیج و جبهه و جنگ بود نیست؟!
دلیلش واضح و آشکار است. متأسفانه موارد سیاسی و شیفتگی مقام و سیاست بسیاری از مسائل را تحت الشعاع خود قرار داده است.!
عالمی را یک سخن ویران کند/. روبهان مرده را شیران کند/.
اهالی چند روستای کره بس و بنکو و فامیل مشهدی زیادخان و همچنین اهالی غیور کهمره به چنین انسان خدوم و عاشق وطن و زادگاه خود باید افتخار کنند. منتقدین و مخالفین ایشان باید در عوض مخالفت دست ایشان را ببوسند. شاید کمتر کسی در کهمره پیدا بشود که سابقه خدمات درخشانی چون فضلی در عرصه های مختلف در کارنامه داشته باشد.
آقای زمان الله فضلی علیرغم تمام فعالیت ها و مسئولیت ها در بسیج و جبهه و جنگ به عنوان یک پیش کسوت ولی به دلایلی خصوصأ پس از انتخابات سال ۷۸ و عکس العمل و برخورد فرمانده و معاون وقت ناحیهٔ مقاومت بسیج سپاه شیراز با ایشان، این بسیجی مخلص و فداکار ناراحت و آزرده خاطر گردیدند و قهر نمودند؛ به کلی ارتباط خود را با تشکیلات بسیج و سپاه قطع و از منتقدان این تشکیلات شدند.
واقعأ شایسته نبود به خاطر پیروی و طرفداری از یک جناح سیاسی یا فرد خاصی که از فیلتر شورای نگهبان هم عبور می کند یک انسان خدوم و شریفی را برنجانی و خدمات شایسته ایشان را در جبهه های نبرد نادیده انگاری.
سرهنگ فاضل شجاعیان فرمانده سابق سپاه عشایر که مدتی هم فرمانده سپاه لامرد بود تا زمانیکه در سمت سپاه عشایر باقی بود به خاطر شناختی که کامل روی خدمات فضلی داشت همواره از مدافعان و حامیان سرسخت ایشان بودند. راجع به موارد ذکر شده فرمود از طرف مسئول سپاه شیراز از من خواستند که فضلی را از مسئولیت در بسیج عشایری حوزه کهمره کنار بگذارم. علتش هم بخاطر کاندیداتوری فضلی برای نمایندگی مجلس بود که در شعار و برنامه خود برای جذب آراء از یک جناح خاص طرفداری کرده بود. آن هم جناحی که خوشایند و مورد قبول بسیاری از مسئولین و برخی از نظامیان نبود. به همین سبب مسئول وقت سپاه شیراز که موازی و هم عرض سپاه عشایر بود در خواست کنار گذاشتن آقای فضلی مطرح می کند.آقای شجاعیان با دلایل مستحکم مخالفت می کند. در جواب مسئولین سپاه شیراز گفته بود:«همان گونه که رهبری فرموده این انقلاب در هیچ جای دنیا بدون نام خمینی شناخته شده نیست و شناخته نخواهد شد من هم می گویم بسیج در کهمره سرخی بدون نام فضلی شناخته شده نیست و معنی ندارد. اگر فضلی نباشد بسیج در کهمره سرخی منهای وی ارزشی ندارد…»
آقای زمان الله فضلی بعد از ۳٠ سال خدمات شایسته و خداپسندانه سرانحام در یکم مهرماه ۱۳۸۳ به افتخار بازنشستگی نائل گردیدند. الحمدلله هنوز هم قبراق و سرحال به کار فرهنگی مشغول هست و در فضای مجازی مدیریت چندین گروه را به عهده دارد. جد آقای زمان الله فضلی مرحوم کا شکرالله از طایفه کوزرگ و داماد مرحوم علی یار پسر خوبیار بزرگ؛ ارشد و جد فامیل خوبیاری های کره بس بوده است. حاج زمان دختر زاده ملاشهباز پسر کاخانباز کره بسی است. ملاشهباز اولین کدخدای باسواد کره بس در زمان قاجار و رضاشاه پهلوی بود. بعد از ایشان برادرش ملا آقاخان کد خدای فامیل شدند. چندین سال بعد از ملا آقاخان در حکومت پهلوی پسر تنها فرزند ذکور ملا شهباز به نام ملا محمدجان که دارای سواد مکتبی خیلی خوبی هم بود از طرف کلانتر کهمره مرحوم مسیح خان شهبازی به سمت کدخدای فامیل کره بس منصوب می گردد. ملا محمد جان دایی آقای زمان الله فضلی می شود. ملا شهباز کره بسی پدر بزرگ جناب فضلی در سال ۱۲۹۷ خورشیدی که اداره ثبت احوال شکل می گیرد برای کل فامیل کره بس شناسنامه می گیرد. برحسب شرایط آن دوره برای برای برخی اعضاء فامیل شهرت (نام خانوادگی) جهانخواه، برخی دیگر خوبیاری و گروه دیگر براساس جد پدری آن ها نام خانوادگی معین می کند.
به هر روی زمان الله فضلی صرف نظر از دوستانی که طبق اطلاعات نگارنده احیانأ در روستای کره بس یا در کهمره منتقد برخی کارهای ایشان هستند، بنده هم گاهی شریک و موافق آن ها در انتقاد هستم اما خدایی و بدون جانب داری از ایشان سرمنشأ خدمات شایانی هم برای کره بس بوده است و هم کهمره.!
با توجه به برخی انتقاداتی که به ایشان وارد است از ارزش ایشان و خدمات شایسته اش نمی کاهد و ایشان یکی از مشاهیر بزرگ در گروه فرهنگیان پیش کسوت در منطقه و کره بس می باشند. همهٔ ما قشر با سواد و فرهنگی مدیون معلمان پیش کسوتی نظیر فضلی و امثال ایشان می باشیم.
به هرحال وظیفه تک تک همه ی ما است که از معلمان منطقه بخصوص فرهنگیان پیش کسوت دیارمان را احترام و حرمت بگذاریم.
هر متاعی ز معدنی خیزد/ شکر از مصر وسعدی از شیراز.
از آمدنم نبود گردون را سود/ وز رفتن من جلال و جاهش نفزود.
وز هیچ کسی نیز دوگوشم نشنود/ کاین آمدن و رفتنم از بهر چه بود؟! /. « خیام»
پایان.
*اسماعیل جهانخواه* *۱۳۹۹/۱٠/۲۱*
گالری تصاویر استاد زمان الله فضلی :
